“Yardım dağıtımları esnasında karşılaştığımız insanlardan biri 15 yaşındaki Rewan… Rewan vücudunu örten örtüsüyle yerde oturmuş, önünde ona ulaştırdığımız gıda kolisi, yani bir aylık yiyeceği… Yaşının küçük olduğu her halinden belli. Sanki örtüsünün altında bir şey varmış gibi, elleri örtüsünün altında duruyor hep. Yanına gidip selam verdikten sonra, Somalilice “Uska werran” diyorum. Rewan cevap vermiyor. Örtüsünün altında bebeğinin olduğunu söylüyor. Çok şaşırıyorum. Küçük elleri, tırnaklarıyla yeni doğmuş bir bebek, gözlerini bile açamıyor...

Rewan, daha yeni doğum yaptığını söylüyor bana. Bebeğin belki de ilk ve son defa doğum sonrasında yıkandığını düşünüyorum bir an. Küçücük, minicik elleri, saçları tozdan katmerleşmiş adeta. Rewan ile daha fazla konuşmak için arkadaşlardan yardım istiyorum ancak Rewan onların sorularını da yanıtsız bırakıyor.

Neden cevap vermiyor diye sorduğumda ise çok korktuğunu söylüyor. Bir anne için korkuyorum demek ne demek acaba? Verdiği bu cevaptan sonra neden korkuyorsun diye soramıyorum bile. 15 yaşında hayatı daha yeni anlamlandırmaya başladığı bir zamanda anne olması bir yana Somali’de imkânsızlıklar içinde bebeğinin yarınına dair hiçbir umudu yok Rewan’ın... Tüm imkânsızlıklara rağmen bebeğine sımsıkı sarılıyor. Oğlunun ismini ışık anlamına gelen “Nur” koymuş. Belki de Rewan oğlunun adını “Nur” koyarken aydınlık günlerin gelmesini umut ediyor. Ben ise sadece selam vererek en azından onu ve oğlu Nur’u bir aylık erzakıyla baş başa bırakıp ayrılıyorum. İçimde kopan fırtınalara mı yansam, bu insanların bu durumdan nasıl kurtulacağına mı bilemiyorum…” 

Somali - Musab Murat Uyar