Batı Afrika ülkesi Burkina Faso'da insan ömrü ortalama 50 yıl. Ülkede doğan her 5 çocuktan 1'i fakirlik nedeniyle 5 yaşına gelmeden hayatını kaybediyor.
İHH İnsani Yardım Vakfı’nın Ramazan çalışmaları kapsamında Burkina Faso’dayız. Burkina Faso, onurlu insanlar ülkesi demekmiş. Ülkenin resmi dili Fransızca, nüfusu 17 milyon ve bunun yüzde 70'i Müslüman.
Yaklaşık 7 saat süren bir yolculuğun ardından başkent Ouagadougou varıyoruz. Başkent, ülkeye dair bazı ip uçları sunuyor bize. Başkentten okunan bu fakirlik kırsal alanda nasıl bir hale dönüşüyor sorusu geliyor aklıma. Her yerde motosiklet ve bisikletler var, her yerde fakirlik...
Partner kuruluş OSEH ile ilk gün kırsal kesimde yer alan 3 farklı köye gıda yardımı götürüyoruz. İnsanların "yokluk"u çarpıyor gözüme. Dünyanın en fakir ülkelerinden biri olan Burkina Faso'da insan ömrü ortalama 50 yılmış. Açlık ve hastalık nedeniyle çocuk ölümleri de çok yüksek. Her 5 çocuktan 1'i fakirlik nedeniyle 5 yaşına gelmeden hayatını kaybediyormuş.
Burkina Fasolu çocuklara 5 TL yardımda bulunmak için BAGIS yaz 3072'ye gönder.
Okuma yazma oranının yüzde 30'un altında olduğu ülkede yol, su ve gıda yok denecek kadar az. Tüm bu acı tablodan çok daha kötüsü de var: Mali'de yaşanan çatışmalardan kaçan 65 bin sığınmacı, bu açlığın içerisine kurulan kamplarda hayatta kalmaya çalışıyor.
Sınırların mazlum insanları: Mülteciler
İkinci gün Mali sınırında yer alan Djibo şehrine geçiyoruz. Mali'den gelen mültecilerin büyük bir kısmı burada yaşıyor. Burada 3 kamyon yardımı yaklaşık 5 bin mülteciye dağıtıyoruz. Dağıtım yaptığımız bu kampta yardıma muhtaç 20 bin mülteci yaşıyor ve ne yazık ki bu sayı gün geçtikçe artıyor.
Ramazan'da Çocuk Olmak
Ramazan ayı Afrika'daki çocukların geneli için aslında diğer günlerden çok da farklı değil. Milyonlarca çocuk açlık ve hastalıklar sebebiyle çocukluğunu yaşayamıyor. Fakat her şeye rağmen gülen gözlerini görmek dünyalara bedel. Gittiğimiz her yerde "Nasara" diye selamlıyorlar bizi. Nasara eski dilde Hz. İsa'nın yanındakiler ve "beyaz insan" anlamlarına geliyormuş. Arapça'da ise "yardım etti" demekmiş. Çocuklar hangi anlamda kullanıyordu bu sözcüğü bilmiyorum. Belki de her iki anlamıyla...
Afrika'nın Akşamları
Burkina Faso'daki yolculuklar esnasında sokaklardaki ışıklar gökyüzündeki yıldızlar gibi belirginleşiyor çünkü karanlığın içinde çok fazla ışık noktası olmuyor ve haliyle insan yüksek binaların olmadığı, gürültünün olmadığı sadece insan ve ağaçların çoğunlukta olduğu bir ortamda akşamları bir başka hissediyor kendini. Evlerden gelen çocuk sesleri ağaçların arasından gelen kuş seslerine karışırken buradaki insanların yüzündeki tebessümü anlamak daha da kolaylaşıyordu bizim için.
Paylaştıkça Çoğalıyor İyilikler
Son gün İHH İnsani Yardım Vakfı'nın burada hayata geçirmiş olduğu okul, su kuyusu, yetimhane, mescit gibi projeleri ziyaret ediyoruz. Bu projelerin Burkina Faso için önemini anlamak çok zor olmuyor. Türkiye'deki yardımsever insanların eserleri sayesinde Burkinalıların yüzü gülüyor. Bizim için sadece bağış, iyilik olan bu davranış onların gözünde dünyanın en önemli şeyi oluyor.
Ziyaretlerimizin ardından Burkina Faso'ya veda vakti geliyor. Havalimanı'na doğru hareket ederken Partner kuruluşun başkanı ve dört gün boyunca bizimle olan Ahmet Sankara duygulu bir ses tonuyla bize sesleniyor az biraz öğrendiği Türkçesiyle: "Geldiniz arkadaş olduk, birbirimize alıştık, hasbihal ettik ve dertleştik. Şimdi gidiyorsunuz bu bizi çok üzüyor." Türkiyeli kardeşlerine selamlarını iletiyor Ahmet Sankara, yine görüşmek temennisiyle selamlaşıyoruz gözlerimiz ufukta gelip geçtiğimiz tozlu yollar ardımızda kalıyor.
Gidiş yolundaki heyecan dönüşte yerini acıya bırakıyor. Özlemin acısı değil bu, şahit olmanın acısı, yeterince bir şey yapamamanın acısı... Dünyanın bir ucundaki kardeşlerin açlıkla, hastalıkla boğuşurken sen bir sonraki taksitlerini düşünüyorsun, yeni alacağın telefonu. Ve tüm bunlar acı veriyor. Fakat artık bir fark var. Çünkü bilmek sorumluluğumun farkına varmamı sağlıyor. Artık daha hassas olmam gerekiyor, kardeşlerimi unutmamam...