Yetim Dayanışma Günleri için Bosna Hersek’e yolculuk yaptık. Her anı çok özel olan bu yolculukta yetimlerle birlikte eğlendik, yetim aileleriyle sanki önceden tanışıyormuşuz gibi hasret giderdik.
Yetim ailelerini ziyaret ederek yalnız olmadıklarını gösteriyor, ihtiyaçları olan eşyaları tamamlıyor ve kendi gelirlerini kazanabilecekleri sağmal hayvanlar hediye ediyorduk. Evin çocuklarının hediye ettiğimiz hayvanları görünce sevinçten gözleri parlıyordu.
Anlatacak çok şey var ama beni en çok etkileyen hatıramdan bahsedeyim. Bir yetim annesi, evine girdiğimizde bana sarıldı ve: “İyi ki varsınız, iyi ki Türkiye var, bizi yalnız bırakmadığınız için çok teşekkür ederim” deyip üzerimdeki İHH yeleğini öptü. Evden ayrılmadan önce fotoğraf çekmek için evin tatlı oğluyla birbirimize sarıldık. O an fark ettim ki yetim çocuğun kalbi heyecandan ve sevinçten yerinden çıkacak gibi atıyordu.
Bana o anları yaşatan Rabbime şükürler olsun. Yetimleri ve ailelerini yalnız bırakmayan hayır sahiplerinden Allah razı olsun.
Gülcan Şimşekçakan / Bosna Hersek, 2019