"Biz önce kendimizi, ailemizi ve çevremizi, sonra da bize destek olan İHH’yı tanıdık diyorlar. Küçük elleriyle işaretler yaparak teşekkür ediyorlar. "
Bujumbura havaalanında, genç bir kız ve üç çocuk ellerinde çiçeklerle karşılıyor bizi. Genç kız, çocukların işitme ve konuşma engelli olduğunu söyleyince onlarla daha yakından ilgileniyoruz. Miniklerden Hatice elindeki çiçekleri bize verirken el hareketleriyle bir şey söylemeye çalışıyor. Tercümanımıza, ne söylediklerini soruyorum. Tercüman tebessüm ederek, “Hatice seni çok sevdiğini söylüyor” diyor. Bir çocuğa sevgiyle yaklaşmanın ne kadar önemli olduğunu bir kez daha anlıyorum. Bizi çiçeklerle karşılayan Hatice’ye çantamdaki oyuncaklar arasından güzel bir bez bebek hediye ediyorum. Gözlerinde beliren mutluluk bir kat daha artıyor.
Havaalanında Hatice ile birlikte bizi karşılayan Amani, hayatını engelli çocuklara adamış. Çocukların gören gözü, duyan kulağı olmuş. Engelli çocuklara umut olmak için var gücüyle çalışıyor, terk edilmiş engelli çocuklara kendi imkanlarıyla kol kanat geriyor. Eğitim çalışmalarına kırsaldaki sağır ve dilsiz çocukları da dahil eden Amani’ye birçok bölgeden talep gelmiş. Önemli isimlerden de yardım isteyen genç kız birçok görüşmeden eli boş dönmüş. Bütün hayal kırıklıklarıma rağmen İHH’nın desteğiyle İkra Engelli Eğitim Merkezi’ni kurmayı başarmış. Kısıtlı imkânlarla, 28 terk edilmiş engelli çocuğa ev ortamında sahip çıkıyor.
Bugün Ramazan’ın dördüncü günü. Emanetleri sahiplerine ulaştırdık. Artık dönüş vakti. Son kez İkra Engelliler Merkezi’ne gitmek istiyoruz. Çocuklara hazırladığımız oyuncakları ve kırtasiye malzemelerini hediye edeceğiz. Amani ile yeniden görüşüyor ve getirdiğimiz hediyeleri ayrı ayrı süsleyerek merkezin hemen önündeki masa üzerine yerleştirmeye başlıyoruz. Sürprizi görünce hepsi çok mutlu oluyor. Sonra sıra onların bize hazırladığı sürprize geliyor: tiyatro. İlk oyunda hiçbir şey bilmeden geldikleri merkezde artık kendilerini ifade edebildiklerini anlatıyorlar. İkinci oyunda ise, bir aile ortamının özlemini vücut dilleriyle ifade ediyorlar. Diğer oyunu, bu merkezin ayakta kalması için emek sarf eden Türkiye’nin iyiliksever gönüllülerine ayırmışlar. El hareketleriyle, aldıkları eğitimin kendileri için ne kadar önemli olduğunu anlatıyorlar. Biz önce kendimizi, ailemizi ve çevremizi, sonra da bize destek olan İHH’yı tanıdık diyorlar. Küçük elleriyle işaretler yaparak teşekkür ediyorlar.
Reşad Başer / Burundi, 2019