Ramazan çalışmalarını gerçekleştirmek ve IQRA İşitme Engelliler Eğitim Merkezi’ni ziyaret etmek amacıyla Burundi’ye doğru yola çıkıyoruz. Bujumbura’ya iner inmez bir sürü çocuk ellerinde çiçeklerle bize doğru koşup sarılıyorlar, neye uğradığımızı şaşırıyoruz. Çocukların IQRA’nın öğrencileri olduğunu öğreniyoruz. Daha önce hiç görmedikleri insanlara karşı olan sevgilerinin sebebini merak ediyoruz. IQRA’nın sorumlusu Bisibo Amani hanıma sorduğumuzda; buraya daha önce gelen gönüllülerin çocuklara hediyeler getirdiğini, onlarla oyunlar oynadığını, o yüzden de çocukların Türkiye’den birileri gelince çok heyecanlandığını söylüyor.
Bisibo bizi eğitim merkezine götürüyor. Bütün odaları, bahçeyi, merkezin her yerini gezdirirken bir yandan da hevesli bir şekilde anlatıyor. O sırada karşılaştığımız her çocukla bir anne edasıyla ilgilenip kıyafetlerini düzeltiyor. Öğrencilerin çoğu sınav oluyor. Her sınıfta bizi gülücüklerle karşılayıp işaret diliyle selamlıyorlar, biz de onların dilinde kendilerine olan sevgimizi gösteriyoruz.
Kısa turumuzun sonunda bahçeye bizim için hazırlattığı sofrayı görüyoruz. Burundi’nin lezzetlerini tadarken kendisinden bahsediyor. Babası Müslüman, annesi Hristiyanmış küçükken. Lise yıllarında Hristiyanların işitme engelliler grubunda bulunan Müslüman bir kızla tanışıyor. Kıza burada ne işi olduğunu soruyor. Müslümanlar için böyle bir grup bulamadığını söylüyor kız. Bisibo hem utanıyor hem de içinde bir şeyler filizlenmeye başlıyor. İlerleyen yıllarda işaret dilini öğreniyor ve işitme engelli çocuklar için proje geliştiriyor. Altına girdiği yükten dolayı başta biraz korkuyor ama Allah ona yardımcı oluyor ve ailesi gittikçe büyüyor. Şimdi Bisibo’nun aklında Burundili çocuklar için geliştirdiği belki onlarca proje var.
Ertesi gün Muramvya bölgesindeki sünnet organizasyonunu takip etmek ve daha önce çocukları sünnet edilmiş aileleri ziyaret etmek amacıyla yola koyuluyoruz. Bujumbura’dan çıkıp Güneybatı Afrika’nın yemyeşil ormanlarına giriyoruz. Birbirinden güzel manzaralar görüyoruz. Sünnet yapılan hastaneye geldiğimizde aileler Bisibo’yu sevgi dolu gülücüklerle karşılıyorlar. Onlar için anlamı büyük. Hastanenin bahçesinde sünnet olacak çocuklar için hediyeler hazırlandığını görüyoruz. Sünnetinin ardından yanımıza gelen çocuklara kıyafet ve yiyecek hediye ediyoruz.
Daha önce vakfımız tarafından çocukları sünnet edilen aileleri ziyaret edip onlara kumanya hediye ediyoruz. Köyün içerisinde yürürken kömür balyaları hazırlayan kadınlarla karşılaşıp onlarla muhabbet ediyoruz. Küçük parçalar halinde sattıkları koca bir balyadan altmış sent kazanıyorlarmış. Geçimlerini bu şekilde sağlıyorlar.
Kongo’da yaşanan sıkıntılardan dolayı insanlar Burundi’ye göç etmiş. Halihazırda nüfus yoğunluğu ve ekonomik sıkıntısı olan ülke, komşularına kucak açmış. Mülteci kampında yaşayan ihtiyaç sahiplerine kumanya ulaştırmak için zorlu bir yolculuğa çıkıyoruz. Daha birkaç kilometre gitmeden araçlardan bir tanesi arızalanıyor ve yeni araç bekliyoruz. Eşyalarımızı taşıdıktan sonra tekrar yola koyuluyoruz. Yaklaşık bir saat sonra yeni gelen aracımız da bozuluyor ve yola tek arabayla devam etmek zorunda kalıyoruz. Sürekli yükseğe çıkıyoruz, 1.400 metreyi geçiyoruz. Yol kenarlarında yürüyen insanlar görüyoruz. Ya okula gidiyorlar ya da tarladan topladıkları ürünleri taşıyorlar. Dört-beş yaşındaki çocuklar bile ağırlığınca malzeme taşıyor. Mülteci kampı uzaklardan gözükmeye başlıyor. Bu bölgede 14 bin Kongolu ailenin yaşadığını öğreniyoruz. Ramazan kumanyalarını dağıtmak için geldiğimiz kampta bizi yine çocuklar karşılıyor. Dünyanın en yoksul ülkelerinden birine sığınmak zorunda kalan o ailelerin sevgi gösterileriyle gözlerimiz doluyor. İnsanlara hediyelerini teslim ettikten sonra Bujumbura’ya geri dönüyoruz.
Kinama’da kumanya dağıtmak amacıyla 250 kadının eğitim gördüğü Nur Ala Nur Medresesi’ne gidiyoruz. Ntakirutima Zawadi yıllar önce komşularının dini bilgilerinin yetersiz olduğunu görmüş ve kendi evinde onlara ders vermeye karar vermiş. Onlarla birlikte kendisi de İslamiyet’i öğreniyormuş. Nur Ala Nur ismini verdiği medrese gittikçe büyümüş. Ntakirutima ayrıca beşi yetim olmak üzere dokuz ihtiyaç sahibi çocuğa bakıyor. Onların ihtiyaçlarını ise evde bitkisel yağ üreterek karşılıyor. En büyük hayali, kendisi vefat ettikten sonra bile medresenin varlığını sürdürmesi.
Burundi’deki son günümüzde IQRA İşitme Engelliler Eğitim Merkezi’nde çocuklarla iftar yapıyoruz. Bisibo hem bizi mutlu etmek için hem de çocukların güzel bir akşam geçirmesi için bahçeyi adeta bir kır düğünü gibi süslemiş. Çocuklara yemeklerini dağıtıyoruz ve ezan okununca onlarla birlikte orucumuzu açıyoruz. Yemeğin ardından çocuklar gibi işitme engelli olan görevlilerle oturup işaret dilinde muhabbet etmeye çalışıyoruz, sürekli yüzleri gülüyor. Onlar için, onların dilini öğrenmek için biraz olsun çabalayınca çok mutlu oluyorlar.
Bisibo bize çocukların hikayelerini anlatıyor. Burundi ve çevre ülkelerdeki işitme engelli Müslüman çocukları arayan Bisibo, yetim çocukların yanı sıra ailesinin ilgilenmediği hatta ölüme terk ettiği çocukları merkezine alıp fiziksel ve psikolojik rehabilitasyonunu sağlıyor. Bisibo Amani, Afrikalı Müslüman çocuklar için elinden geleni yapıyor.
Güzel bir akşamın ardından, gayretine aşık olduğumuz bu insanlarla vedalaşıp ülkemize geri dönüyoruz.