Kurbanlarımızı kesip dağıtıma doğru koyulduğumuzda, Tanzanya’da sıcağın en hararetli saatleriydi. Elimde et paketleriyle yürürken, bizi kapıda gülerek karşılayan Ayşe teyzeyi gördüm. O an bende bir iz bırakacağını bilmiyordum.

Ayşe teyze eşini erkenden kaybetmiş. 9 çocuğunu da teker teker toprağa vermiş. Şimdi tek gözlü, topraktan yapılma bir barakada yalnız yaşıyor. Kimi zaman hiçbir şey yemeden geçirdiği günler oluyormuş. “Yıl içinde tek et yediğim günler siz geldiğiniz zaman oluyor.” dedi.

İçimden ona sarılmak geldi. Sarıldım, kurban etini teslim ettim. Yüzümüzde tebessümlerle vedalaştık. 

Tanzanya, 2024

Vekalet Ver