Kurban çalışması gerçekleştirmek ve bölgede yapılan projeleri denetlemek amacıyla Tanzanya’ya doğru yola çıktık. Uzun süren uçak yolculuklarının ardından Bukoba bölgesine ulaştık. Bayram arefesinde, kesilecek 95 kurbanlığın kontrollerini gerçekleştirdik. Daha sonra ihtiyaç sahibi çocuklara bayramlıklarını ulaştırmak üzere yola koyulduk. Sıcak had safhada, yollar oldukça bozuk fakat yaptığımız iş heyecan vericiydi. Çocuklar bayramlıklarına kavuşacaktı. Onların yüzünü güldürmek için bu yollar neydi ki?
Geldiğimiz yer bir okuldu. Kocaman pencereleri vardı ama camları yoktu, kocaman sınıfları vardı ama düzgün bir zemini yoktu. Tüm çocukların gözü üzerimizdeydi. Çünkü yarın bayramdı ve onların bayramlıkları yoktu. Dersin bitmesiyle birlikte çocukların hepsi bize doğru koşmaya başladı. Hediyelerini alacakları için oldukça heyecanlılardı. Biz de onları daha fazla bekletmemek için hediyelerini vermeye başladık. Hepsi birbirinden mutluydu. Kimi heyecandan hemen üzerini giyinip gelirken kimisi de bir kenarda paketi inceliyordu. Çocuklardan biri paketini kucaklamış bayramlıklarına bakıp bakıp gülüyordu. Bunlar Meryem’in hayatında aldığı ilk bayramlıklarıydı. Artık Meryem’in pembe bir elbisesi, rengarenk bir bilekliği, beyaz bir çorabı ve ışıl ışıl parlayan ayakkabıları vardı. Meryem’in mutluluğuna şahit olmak 14 bin kilometre yola değerdi.