Çalıştığım iletişim merkezi hergün olduğu gibi hareketli. Arkadaşlarıma yapılması gereken işleri anlatıyorum. Bugün farklı bir gün olacak, bunu hissediyoruz. Koronavirüsü ilk duyduğumda pek ciddiye almadığım ama vakıf tedbirlerini haftalar öncesinden almaya başlayınca işlerin ciddiyetini anladığım aklıma geliyor.
Hep birlikte telefonun başına geçiyoruz. Amacımız, büyük bir titizlikle çalışarak belirlediğimiz yaşlı, kronik hasta ve ihtiyaç sahiplerini tek tek arayıp hal hatır sormak, ihtiyaçlarını gidermek ve en önemlisi; unutulmadıklarını hatırlatmak.
Beni en çok edilen dualar sevindiriyor. Kimi sadece hatırlanmanın verdiği mutlulukla teşekkür ederken kimisi de gözyaşını tutamıyor. “Allah razı olsun, beni çok şaşırttınız. Sürekli yardım yaptığım kurumun beni aramasından çok mutlu oldum” diyor Malatyalı Hüseyin Amca. Leyla Teyze ilk anda durumu tam kavrayamıyor ama kimin aradığını ve aranma sebebini anlayınca gözyaşına hakim olamıyor. Aynı duyguları Fadime Teyze, Ahmet Amca ya da kronik hasta Fatih Bey de yaşıyor. Hepsinde unutulmadığını ve birilerinin onların yanında olduğunu bilmenin mutluluğu var.
Uzun ve yorucu bir günün ardından eve gitme vakti geliyor. Her zaman ihtiyaç sahipleri için hazır olduğumuz ve unutulmadıklarını hatırlattığımız için mutlu oluyorum. Bununla birlikte, çok yoğun ve fedakar bir şekilde çalışan arkadaşlarımın çalışmasına şahit oluyorum. Bu zorlu süreci atlatacağımız umuduyla eve doğru yola koyuluyorum.
“Zorlu süreçte ihtiyaç sahibi insanların yükünü hafifletmek için sen de destek olabilirsin.”