Dünyanın en yoksul ülkelerinden biri olan Malavi’de ölümlerin yüzde 80’i AIDS’ten kaynaklanıyor. Okur yazar oranının düşük olduğu 14 milyon nüfuslu ülkedeki doktor sayısı ise 250.
İHH’nın yetim çalışmaları kapsamında Malavi’ye düştü yolumuz. Malavi, verimli topraklara ve yer altı zenginliklerine sahip Afrika ülkelerinden biri. Fakat bu zenginlik Batılı emperyalistlerin elinde. Kendi kaynaklarından mahrum bırakılan Malavi halkı ise sefalet içinde; sağlık, eğitim ve gıda gibi temel ihtiyaçlardan yoksun yaşıyor. Nüfusun yüzde 15’ini oluşturan Müslümanların durumu ise çok daha içler acısı. Kendilerine ait okulları olmayan Müslüman halk, misyonerlerin eğitim kurumlarında yetişiyor. Hristiyan nüfus misyonerler tarafından desteklenirken Müslümanların ibadethaneleri bile bulunmuyor. Ülkenin farklı bölgelerini geziyoruz bir süre. Her yerde aynı şey çarpıyor gözümüze: Yokluk
Malavili Müslümanlara 5 TL yardımda bulunmak için BAGIS yaz 3072'ye gönder.
Yetim annelerinden kampanya: “Grace Home Best Care”
Malavi gezimiz sırasında Chilinde bölgesine uğruyoruz. Buradaki annelerin ümmete örnek bir kampanya başlattığını öğrenince kendilerini görmek istiyoruz. Aynı bölgede yaşayan 15 anne Martha’nın öncülüğünde toplanıp bir karar almış. Karar gereği çevredeki 20 yetime kapılarını açmış bu anneler, onları kendi çocukları bilmiş. Kendilerine “Grace Home Best Care” ismini veren annelerin çoğu zaten yetim annesi. Oturup sohbet ediyoruz annelerle.
Anlatırken gözleri doluyor birçoğunun. Bölgedeki yokluk nedeniyle çocuklara iyi bakamamanın, iyi eğitim vermemenin sıkıntısından dem vuruyorlar. Anneler içinde Hristiyanlar da var. Bu kutsal emanetler iki dinin bireylerini bir araya getirmiş. Evlerine sadece 20 yetim alabildiklerini fakat dışarıda bu sayının çok daha üstünde yetim olduğunu üzülerek paylaşıyorlar. Niyetleri evlere daha fazla yetim alabilmekmiş. Bu konuda bize de sorumluluğumuzu hatırlatıyor ve yardım istiyorlar.
Dönüp hayatımıza baktığımda annelerin bu iyiliği bir tokat gibi çarpıyor yüzüme. Daha iyi bir ev, daha iyi bir araba, daha iyi bir telefon için uğraştığımız hayatta birileri daha iyi insan yetiştirebilmek için uğraşıyor, hem de yokluk içerisinde.
Muhabbetin ardından bir süre daha geziyor ve Türkiye’ye dönmek üzere yola çıkıyoruz. Aklım “yüreği iyiliğe ayarlı anneler”de kalıyor ve bir dua dolanıyor dilime: “Rabbim, merhametinle kuşat bizleri, kardeşlerimizin yanında ve hep onların safında yer almayı bizlere ihsan eyle.”