İHH, Lübnan’da kar ve fırtınanın vurduğu mülteci kamplarında yaşayanlara yönelik acil yardım çalışması başlattı.

Lübnan’da meydana gelen kar yağışı ve şiddetli fırtına en çok mülteci kamplarında yaşayanları etkiledi.

Olumsuz hava koşullarına, kış soğukları da eklenince çok sayıda insan hayatını kaybetti. Bu durum üzerine hemen harekete geçen İHH ekipleri, Filistinli ve Suriyeli mültecilerin yaşadığı Beyrut, Trablus, Akkar, Beka, Sayda ve Cebel’deki kamplarda acil yardım çalışması başlattı.

Bu kapsamda ilk olarak, ölümlerin yaşandığı kamplara gidecek olan ekipler, buradalarda ve diğer kamplarda gıda, battaniye, giysi ve ev eşyasından oluşan yardım paketleri dağıtacak.

Yapılacak yardımlardan 5 bin aile faydalanacak.

Lübnan’daki mültecilerin durumu

İsrail tarafından vatanlarından sürgün edilen dünya genelindeki 6 milyon Filistinli mültecinin 400 bini Lübnan’daki mülteci kamplarında yaşıyor. Bu insanlar, savaş nedeniyle Filistin’den sürgün edilmişler ve vatanlarına geri dönemiyorlar. İltica ettikleri ülkelerde de vatandaş olamıyorlar. Şu anda vatansız (haymatlos) konumundalar. Lübnan’da toplam 12 Filistin mülteci kampı var.

Şimdi bu kamplara Suriyeli mülteciler de yerleşmiş. Kamplardaki nüfus 400 binin üstüne çıkmış, ama gerçek sayı tam bilinemiyor. Bir kilometrekarelik alanda 15-20 bin kişi yaşıyor. Hücre gibi odalarda 10-15 kişilik aileler kalıyor. Evler, derme çatma bitişik apartmanlar şeklinde. Karşı apartman ile arada nerede ise hiç mesafe yok. Bazı kamplarda mutfak, tuvalet ve banyolar ortak kullanılıyor. Çocuklar, hiç ağaç görmeden büyüyor. Odaların yüzde 90’ı hiç güneş almıyor. Alt katlardaki evlerin dışa açılan bir pencereleri bile yok. Bodrum katındaki karanlık odalar gibiler. Kampların sınırı genişletilmediğinden 40 yıl önceki alan ne ise şimdiki alan da aynı. Genişleme ve inşaat izni yok. Dikey ve balkon tipi oda eklemeleri yapılarak alan artırılmaya çalışılıyor. Sokaklar ancak bir insanın geçebileceği genişlikte. Çocuklar bu sokaklarda oynuyor.

Her taraftan kördüğüm ipler gibi sarkan elektik kabloları yürürken başınıza, elinize değiyor. Bu nedenle cereyana çarpılan ve sakat kalan yüzlerce çocuk/insan varmış. Altyapı yok. İş yok. Çocukların ancak yüzde 15-20’si eğitim alabiliyor. Filistinlilerin çalışma imkânı yok. Çünkü Lübnan’daki çalışma alanlarının yüzde 75-80’i onlara kapalı. Doktor, mühendis vb. bile olsalar çalışma izinleri yok. Filistinli çocuklar çok zeki; hatta Lübnan birincileri birçok kez bu kamplardaki çocuklardan çıkmış. Ancak bir tezat olarak Filistinlilerin eğitim seviyesi arttıkça iş bulma imkânları azalıyor. Çünkü sadece amelelik gibi işlerde çalışma izinleri var.

Dışarıdan gelen yardımlar (İHH gibi) bu insanlara küçük bir nefes aldırıyor. Ama kamplarda ailece hapis hayatı yaşayan bu insanlar için sorun sadece beslenme ve sağlık değil. Asıl sorun özgürlük. Burası yarı açık bir cezaevi. Kamplara giriş-çıkış kontrol altında. Bazı durumlarda giriş-çıkışlar da yasaklanıyor. Tüm bu nedenlerle bu insanlar her türlü zorluğa katlandıkları bu kamplarda vatanlarına dönme hayalinden asla vazgeçmiyorlar. Tabiri caizse pes edip Avrupa’ya vb. göç etmiyorlar (mesela Kanada ve Güney Amerika ülkeleri bu insanları kabul ediyor, ama onlar gitmiyorlar).