Rüya mı bütün yaşadığımız?

Yazmak zor

Filistin’in acısıüzerine,

Gazze’nin çığlıklarıüzerine,

Sudan’ın sessizçırpınışlarını

Yazmak zor.

Dünyanın

Yürekleri körinsanlarının üzerine,

Sudan’ın gözlerigörmeyen

Bahtları tenlerinden dahakara insanlarını

Yazmak çok zor.

Acıların insanı nasılkimsesizleştirdiğini…

(Anlatmak utanç verirgünahları…)

………

Gidiyorum bir başıma,

Tanımadan kendimden başka

Hiç kimseyi.

Bavuluma ne koyacağımıbilmeden…

Aklımda bin bir türlüsoru birikti

Bilmiyorum

Nereye gittiğimi…

……

Buradayım işte,

Kara bahtlı karainsanların ülkesinde…

Yanlış mı görüyorumacaba?

Sanki ilk kez bakıyorumhayata.

Gözlerimdeki hayret dolubakışlar,

Mıhlıyor kelimelerimigırtlağıma.

….

Hayretle bakıyorum herşeye,

Rüya mı gördüklerimAllah’ım?

Sahip olduklarımıdüşünüyorum…

Hiçbir şeyi olmayan

İnsanlara bakarken.

Gözlerimi kapatıpyürüyorum,

Üç adım bileatamıyorum.

Bir ömür boyu

Görmeyen gözlerle atılanadımları

Sayamamaktan utanıyorum…

…………….

Sözler yok burada!

Gözler kör, diller lal.

Konuşulan tek dil hâl.

Koridorda diziliinsanların sabırları,

Görmeyen gözlerindekiumutlar,

Yüzlerindeki tebessüm,

Şaşırtıyor beni.

O gözlere bakarken

Bir ben yalnız, bir bendeli.

Sahi

Kimdir bu dünyadayaşadığını sanan?

Uyanmak mı lazım,

Uyandırmak mıkimsesizliği?

………..

Ah çocuk

Bir gelecek düşlüyormusun sen de?

Var mı hayallerin,

Bana anlatacak?

Kovaladın mı sen hiç,

Gece yarısında

Ateş böceklerini?

Ya da yüzdü mü Nil’de,

Kâğıttan yaptığın

Savaş gemileri?

Bir şey söyler gibiydin

Ama sustun…

Yanağından süzülen

Bir damlada

Bütün umudunu yitirdin.

Umutlarını değil

Acılarını ver bana.

Ben onları götürmeyegeldim,

Yüreği kör insanlara.

Şahidim olur musun benim,

Toplasam yıldızlarıavuçlarına?

………….

Güneşi saklayacak

Yedi tepesi yok bu şehrin.

Tek saklanabildiğim

Yemiş vermeyen ağaçların

Uzayan gölgesi.

Ah benim yalnızlığım…

Kör karanlığım.

Hüzün yağdırırüzerime

Fırtınalı akşamüstleri.

Avutacak sözlerim yok,

Ne seni ne de kendimi

Bu mu kader bu mu alınyazısı?

Kimdir başımı döndüren?

“Sankim seher yıldızı”

Üç güzel dost, üç güzel insan Dr. Refader, Ebru ve Betül sizlerle burada olmak, sizleri tanımak çok güzel…

Bizleri hiç yalnızbırakmayan, her ihtiyacımızı karşılayan, bize sabreden ve mesaileri 24 saat bitmeyen fedakâr insanlar Ömer ağabey, Serhat Bey, Mehmet Bey teşekkürler…

(Göz görünce bir kez, geriye ne kalır?..)

Aslıhan Güler

Malatya Devlet Hastanesi – 2 Aralık/ 1 Ocak 2008