KARANLIKTA İNSAN TİTREK BİR MUM IŞIĞI ARAR!!!

Merhaba ihh dostları ve çalışanları...

Mayıs ayında karanlığa mum ışığı götürdüm...sudan'a...

Sudan'da insanlığı,dostluğu,biz küçük bireylerin büyüyerek oluşturduğu kocaman bir dağı gördüm..tek amaç tek hedef altında toplanan birlikteliğin verdiği huzuru ve kuvveti yaşadım..

mesleğimin öğrettiği o iyileştirme ve olumlu geribildirimi en çok sudan'da tattım..

hayatımın en güzel deneyimini yaşattı bana insani yardım vakfı...

mesleki deneyimin ötesinde insanlığı ve şükretmeyi de...

Sudann... Nasıl anlatılır bilmiyorum...

Yaşam koşullarının gerçekten çok zor olduğu,insanların sadece yaşamak ve çocuklarına bakabilmek için yaşam mücadelesi verdiği bir yer..

çocuklarrr...

Okadar masum,o kadar bihaberler ki..birçoğu doğuştan görmüyor...bizlerin kıymetini bilemediğimiz en önemli duyumuz görmeyi tatmamışlar henüz...

Ama insani yardım vakfı ışık olmuş onlara...Bir yağmur olmuş...biz de o yağmurda tek bir damla...

Sabah kalkıp hastaneye girdiğin anda ,seni görmekte zorlanan 7 den 70'e yaklaşık 40-50 hasta bizi bekliyor..hepsi esmer şeker teyzeler,dedeler ve bebeler...

Tüm ekip onların görebilmeleri için bir emek harcıyorsun akşama kadar ..ilk girişte polisimiz,sekreter kevser,macit,küçücük yuvamızı hastanemizi temizleyen marry,sabah bizi ilk karşılayanlar..her sabah karşılandık sıcacık gülümsemeleri ve sohbetleriyle...

Aceleyle kendimizi ve masalarımızı hazırladık ,aldığımız her hastayla ışık saçtığımızı hissetmek için ..anestezistimiz hüda ve abdülgavi hakları hiç ödenmez...herdaim yardımcı oldular bize...dr ehab,dr muaviye,dr abdülhafız.sağlık memuru novay..ve biz...herkes canla başla hizmet ettik kardeşlerimize...

asıl yaşadığımız en büyük mutluluk ne zaman biliyor musunuz,ertesi sabah kontrolde o hastalara yaptığın hizmetin karşılığını almış olduğunu görmek...

...evet umut ışığı olduğunu hissetmek..

Akşam eve dönerken'' acaba Ömer abi bugün bize ne yemek yaptı'' diye merakla gidiyoruz..Ömer abi ellerin dert görmesin..her yemeğin bir öncekinden çok daha lezzetli oluyordu...çünkü yemeklerin sevgiyle yapılıyordu ve yardım kokuyordu..

İstanbul'da ihsan bey gidişimizde bize ne kadar yardımcı olduysa..serhat bey de bir o kadar sudan'da bize sahip çıktı..mehmet ve murat sizin haklarınızı ödemek de mümkün değil..hakkınızı helal edin..çiğdemim senin de hakkını  ödeyemem iyi ki varsın akın ben mi kurtaracağım dünyayı demeyin..bilin ki attığınız her güzel adım bir bakış tattırıyor..bir ışık oluşturuyor..birlikten kuvvet doğar unutmayın...

Emine Akarsu

Okmeydanı Eğitim Araştırma Hastanesi