Eşimi uyandırırken ev çöktü. Dört çocuğumu kaybettim. Onlar benim her şeyimdi. Suriye’den geldiğim gibi, kimsesiz kaldım.
Yardım malzemelerinin toplandığı okulun bahçesi kalabalık. Askerler sürekli eşya taşıyor. Bölge halkı da askerlere yardımcı oluyor. Malzemeler, ihtiyaca göre dağıtılmak üzere anaokulunda depolanıyor.
Burası Adıyaman’ın Yaylakonak beldesi. 280 evin 265’i yıkılmış veya kullanılamaz hale gelmiş. Sadece 15 ev oturulabilir durumda. Yaklaşık 1.500 kişi evsiz kalmış.
Okul bahçesindeki çocuklara hediyeler verdik, beraber oynadık, önce onların yüzünü güldürdük. Ardından, getirdiğimiz çadır, gıda ve battaniyelerin bir kısmını depoya bıraktıktan sonra evleri ziyaret etmek için okuldan ayrıldık. Beldenin girişinden okula kadar olan yol kısa olduğu için durum pek anlaşılmıyor. Ancak içeride gezdikçe etrafta görülen tek şey enkaz yığınları. Çadırları ve ayakta kalan evleri ziyaret ettik. Hem hal hatır sorduk hem de ihtiyaçlarına göre gıda ve hijyen paketleri ulaştırdık. Ev veya çadır fark etmeden, uğradığımız her yerde biz daha söze başlamadan “Buyrun yemek yiyelim,” davetleriyle karşılaştık. Teşekkür edip diğer evleri ziyaret etmemiz gerektiğini söylediğimizde de “O zaman çay içelim,” teklifi geliyordu. Bu cömert insanlardan zar zor ayrılarak ziyaretlerimize devam ettik.
Bazı sokaklarda o kadar çok ev yıkılmıştı ki sokağın sonunun açık olup olmadığı anlaşılmıyordu. Çadırlar, ısınmak için yakılan ateşler ve yıkık duvarların arasında hayat devam ediyordu. Çocuklar anneleriyle birlikte kuyudan su taşıyor, enkazdan kurtarılan eşyalar ayıklanıyordu.
Son gıda paketi ve battaniyemizi ulaştırmak için Fedye ablayı ziyaret ettik. Savaş başlayınca tek başına Suriye’den Türkiye’ye gelmiş. Burada evlenmiş ve Adıyaman’a yerleşmiş. Dört çocuğu olmuş. Halini hatrını sorunca depremde yaşadıklarını anlattı. “Gece uyurken başıma taş düştü. Deprem olduğu anladım. Eşimi uyandırırken ev çöktü. Hepimiz enkaz altında kaldık. Eşimle biz kurtulduk ama çocuklarım kurtulamadı. Onlar benim her şeyimdi. Suriye’den geldiğim gibi, kimsesiz kaldım,” dedi. Olanları anlatırken gözleri doluyordu. Ama yaşadıklarını birilerine anlatmak istiyordu. Ziyaretimiz ona moral oldu. Bir çadıra yerleşmişler.
Şimdi, Fedye abla gibi binlerce insan için yeni bir hayat başlıyor. Desteğimize, her zamankinden çok ihtiyaçları var.
Serdar Gürçay, Adıyaman
Acil yardım ekiplerimiz deprem bölgesinde çalışmalarına devam ediyor. Siz de tüm çalışmalara destek olabilir, yaraların sarılmasına vesile olabilirsiniz.